یک صادرکننده زعفران و فعال اقتصادی در گفتگو با اگزیم نیوز، با اشاره به موضوع حمل و نقل گران در حوزه صادرات گفت: به جهت فاصله تهران از مشهد و مشکلات ساختاری و نظارتی حمل و نقل هوایی داخلی، ناچاریم از پروازهای ترکیه یا قطر برای صادرات زعفران استفاده نماییم که هزینه های گزافی را بدنبال دارد.

 معصومیان افزود: هر کیلو زعفران حدودا 79  هزار تومان هزینه حمل با هواپیمایی ترکیه و 110 هزار تومان با هواپیمایی قطر خواهد داشت. به علاوه این شرکت های هوایی  فقط بارهای سنگین و در مقیاس بالا را برای حمل می پذیرند که این موضوع سبب افزایش بیشتر هزینه ها میشود.

وی افزود: در حال حاضر چالش های نظام حمل و نقل کشور از مشکلات و موانع اصلی صادرات بوده و به افزایش قیمت تمام شده محصولات صادراتی منجر شده است که از جمله چالش های حمل و نقل می توان به عدم توسعه حمل و نقل دریایی اشاره کرد که از توسعه بالایی در کشور ما برخوردار نیست..

به گفته وی علاوه بر چالش های حوزه صادراتی این محصولات، واردات بیش از حد نیاز داخل در بخش محصولات کشاورزی نیز از دیگر آسیب های موجود در این بخش است. معصومیان افزود: در حال حاضر رقبای ما در جهان با خرید محصول ایرانی و بسته بندی مناسب برای آن با خود ما رقابت می کنند و محصولات خود را بعضا به ایران نیز صادر می کنند که باید در این زمینه اصلاحاتی صورت بگیرد.

صادرکننده دیگری نیز که محصولات کشاورزی تولید و صادر می کند در گفتگو با اگزیم نیوز بر توجیه پذیر نبودن صادرات به لحاظ هزینه های بالای حمل و نقل تاکید کرد. وی افزود: قیمت تمام‌شده محصولات کشاورزی در ایران نسبت به سایر کشورها به خصوص کشورهای همسایه مانند ترکیه بالاتر است و در سال های اخیر با وجود شرایط بحرانی در منطقه و کاهش قیمت‌ها در بازارهای هدف، مشکلات دست به دست هم داده و موجب تشدید ضعف های تولید و صادرات حوزه کشاورزی شده است.

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی اگزیم نیوز عواملی مانند هدفمندسازی یارانه ها، افزایش هزینه‌های جاری کشاوزان و آزادسازی قیمت حامل های انرژی به مشکل بالا بودن قیمت تمام شده تولید دامن زده اند.

در این میان بالا بودن نسبی قیمت تمام شده محصولات کشاورزی داخلی می تواند به علت پایین بودن میزان عملکرد تولید (تن) در واحد سطح (هکتار) نسبت به سایر کشورهای توسعه یافته یا در حال توسعه باشد. همچنین، با توجه به ظرفیت های بالا به لحاظ ویژگی های آب و هوایی و جغرافیایی کشور، تولید محصولات باغی و زراعی به اندازه ای نیست که توان رقابت صادراتی با کشورهای دیگر را ایجاد نماید.

همچنین با توجه به مزیت های نسبی جغرافیایی و آب و هوایی ایران، در گذر زمان نه تنها شاهد افزایش سطح زیر کشت در حوزه محصولات اساسی نبوده ایم، بلکه به علت عواملی مانند رشد مهاجرت از روستا به شهر و عدم توجیه اقتصادی کشاورزی، زمین های بسیاری بلااستفاده مانده یا تغییر کاربری یافته اند.

از سویی عدم توسعه تکنولوژی حمل و نقل در کشور باعث شده است هزینه های بالایی به جهت حمل بارهای صادراتی به صادرکنندگان تحمیل شود و در بسیاری موارد سبب از بین رفتن توجیه اقتصادی صادرات گردد.